R604

Zo heel erg hot is het onderwerp niet meer maar het blijft boeien. Dat Google grote stukken boek op het web zet. Maar het blijken boeken te zijn van auteurs die inmiddels overleden zijn en waar geen auteursrecht mee op rust. Wat is het probleem dan? Nou dat uitgevers ongetwijfeld hun inkomsten zagen wegkwijnen. Maar het is nu eenmaal zo dat het fijner en misschien ook voordeliger is om het boek (in zijn geheel op Google Book Search te krijgen of niet) bij een boekhandel te kopen dan het zelf uit te printen. Want lezen vanaf het beeldscherm doet niemand uren lang. In een artikel van NetKwesties uit september 2006 bleek ook dat het allemaal best meeviel. Ik ben het er ook mee eens dat als er geen auteursrecht meer is dat iedereen het dan mag uitbrengen om er een poot uit te draaien. Dat doen uitgevers toch ook? Het jammere is dat Google nu inmiddels merknaam nummer één is en de gemiddelde uitgeverij wereldwijd in ieder geval geen merknaam is. De krachten samenbundelen lijkt het beste alternatief. En het duurt heus nog wel een paar decennia voordat er generaties zijn die papieren boeken nóóít meer lezen en met een e-book rondlopen. Al zou docent Rolf Stam daar anders over denken.. 

Bronnen:

Netkwesties. (24 maart 2006). Google Book Search tussen vrees en hoop. Geraadpleegd op 26 april 2007, van: http://www.netkwesties.nl/editie141/artikel1.html

Hoorcollege Rolf Stam kalenderweek 16 van 2007 (vooralsnog geen sheets verkrijgbaar)

Als ik het me goed herinner ben ik al bekend met computervirussen sinds mijn vader eind jaren tachtig met het internet in de weer ging. Toen hij zijn Tulip laptop kocht voor 3000 gulden sprong hij een gat in de lucht dat er Windows 3.1 op kon. Maar met al die technologie en ontwikkelingen van het snelle web werden ook spammers actief en de virussen moeilijker om te killen. Gelukkig hebben we altijd nog de viruschecker om ons te hoeden voor gevaarlijke mails. Om maar niet te beginnen met de aantal keren dat ik tijdens het msn’en de boodschap kreeg dat iemand mijn computer probeerde te hacken. Dan denk ik echt van “waarom zouden ze mij interessant vinden om aan te vallen?” De toekomst van e-mail ziet er naar mijn idee niet eens zo anders uit als hoe we het nu kennen. En ik ben het eigenlijk wel eens met wat Gary Anthes van ComputerWorld in zijn artikel heeft staan, over wat de toekomst is van het tegengaan van spam:“(…) In addition to Sender ID, Microsoft has the SmartScreen filter, which uses statistical techniques to learn what’s spam and what isn’t, and the Phishing Filter add-in for the MSN Search Toolbar. But those tools are not enough, say the folks at Microsoft Research, where some 40 people work on new e-mail technology.

For example, researcher Joshua Goodman says the ultimate solution could be a four-pronged defense against spam called SmartProof. Here’s how an experimental version of it works:

• ·           First, a machine-learning filter, similar to SmartScreen, snags the obvious spam and quarantines it or throws it away. The filter passes on to the user’s in-box any message that is from someone on the user’s “whitelist.”

• ·           Messages suspected of being spam trigger replies to the senders, challenging them to prove they’re not spammers.

• ·           Senders may respond to the challenge by solving some kind of a puzzle — one that’s easy for a human but hard for an automatic spam generator.

• ·           Alternately, senders can ensure the delivery of their messages by making credit card-based “micropayments.” The payments may go to the recipient, the Internet service provider or a charity, or they can be refunded to the sender if the message turns out not to be spam.”

Lijkt mij een ideale manier om spammers tegen te houden. Achter de schermen zullen er veel meer dingen gebeuren om gevoelige informatie in mails veilig te stellen. Maar wij als consumenten en ‘normale’ mensen zullen er weinig van merken. Als er al verdere ontwikkelingen zijn dan zal het niet of nauwelijks opgemerkt worden. We pikken het op in het promopraatje op de website van de nieuwe Outlook of Eudora die we downloaden. Of we voor elk kleine mailtje een bedrag willen neertellen lijkt me wel erg stug. Maar dat kan weer opgevangen worden door een versmelting van MSN en e-mail. Met collega’s msn je alleen nog maar en mail is echt voor de belangrijke contracten e.d. E-mailen heeft absoluut de toekomst, maar MSN zal de kleine berichten geheel tot zijn rekening nemen. De virussen waar we nu bang voor zijn zullen over vijftig jaar niets voorstellen. Alleen een catastrofaal virus dat de hele wereld platlegt zal ons echt wakker schudden om het beste uit de technologie te halen. Ik blijf in de tussentijd lekker mailen en msn’en to my heart’s content.

Bron:
Computerworld. (12 juni 2006). The future of e-mail. Geraadpleegd op: 26 april 2007, van: http://www.computerworld.com/action/article.do?command=viewArticleBasic&articleId=111503&pageNumber=1

Kijk, laten we er niet al te moeilijk over doen. Ik typ ‘multimedia’ in bij www.vandale.nl en we hebben direct de definitie van multimedia. Die is in ieder geval in de pocket! Daar bouw ik nog op verder. Voor crossmedia werd het iets pittiger, maar heb ik mijn heil gevonden in de digitale encyclopedie Wikipedia. Ik denk dat ik daar wel een aardige definitie van crossmedia heb droog kunnen koken. Zie hieronder de beknopte uitleg van beide termen!

Multimedia:

mul·ti·me·dia (de ~ (mv.)) 1 [comp.] techniek of toepassing waarin tekst, beeld en geluid geïntegreerd zijn 2 [bk.] kunstvorm waarbij verschillende disciplines binnen één project gepresenteerd worden. 

Een voorbeeld van multimedia is simpel gezegd een powerpointpresentatie waarin (je raadt het al) een filmpje afgespeeld wordt met tekst erover heen. Vaak is een website bijvoorbeeld ook multimediaal.

Crossmedia is zoals Emer Beamer in haar presentatie vertelde: “geïntegreerd gebruik van verschillende communicatiekanalen.” 

Op Wikipedia heb ik de volgende voorbeelden gevonden van crossmedia:“(…) kranten met extra artikelen of zelfs filmpjes op hun website, of televisieprogramma’s waarvoor men de krant of het internet nodig heeft om volledig ‘mee te kunnen doen’ (zoals het programma Sterrenbeurs, waarbij men in de krant de koersen van de sterren kon volgen). Een actueel project is W@=D@ (Wat is dat), een crossmediaal project dat TV combineert met theater, tijdschrift en het internet, en zo duiding koppelt aan ontspanning en educatie voor de jeugd. Andere voorbeelden zijn de Club van 100 (RVU), Big Brother en Idols. In het nieuwsdomein kan SKOEPS genoemd worden waar gebruikers nieuws aanleveren via de mobiele telefoon die (indien nieuwswaardig) terug te vinden zijn in andere mediakanalen.Een praktijkvoorbeeld komt van studenten van de Saxion Hogeschool Enschede: Braq (achtergrond). Gebaseerd op de Nokia Game was deze pilot een ‘online based multimedia game’ die gebruik maakte van een website met video en Flash mini-games, SMS, voicemail en e-mail om te communiceren met spelers. Ook werd er gebruik gemaakt van in-game advertising in de mini-games en aanwijzingen in Marktplaats, abri’s en kranten.(…)”Nu dat het duidelijk is wat het een van het andere is, is het voor de hand liggend te concluderen dat de twee absoluut naast elkaar zullen blijven bestaan. Want eigenlijk bestaat crossmedia niet zonder multimedia. En die bestandsformaten en dingen.. ah joh, daar verzint ome Bill wel een leuk programmaatje voor. Dan kan elke lummel ene kunstwerkje in elkaar zetten waarbij alles multimediaal over de breedband crossmediaal bij de mensen thuiskomt. Lang leve nerds!

Bronnen:

Wikipedia. (z.j.). Crossmedia. Geraadpleegd op: 26 april 2007, van: http://nl.wikipedia.org/wiki/Crossmedia
Wikipedia. (z.j.). Multimedia. Geraadpleegd op: 26 april 2007, van: http://nl.wikipedia.org/wiki/Multimedia
Dale, van. (z.j.). Zoekwoord multimedia. Geraadpleegd op: 26 april 2007, van: http://www.vandale.nl/opzoeken/woordenboek/?zoekwoord=multimedia
Beamer, E. (31 januari 2006). Wat is multimedia? [powerpointpresentatie]. Hogeschool van Amsterdam, Instituut voor Media en Informatie Management.

Lords of Metal E-Zine

http://www.lordsofmetal.nl/showspecial.php?id=4

Dit is echt een uitgebreide site met alles er op en eraan waar een tijdschrift ook aan moet voldoen, maar dat in zijn geheel alleen digitaal te lezen is op de bovenstaande website. Ik zou het zo kunnen scharen tussen de printmedia van metaltijdschriften. Het is wel jammer dat er soms lange stukken tekst in staan en dat je ver moet scrollen. Verder een compleet e-zine. 

De VPRO Gids én www.gids.vpro.nl

Zo’n beetje de hele gids staat met al zijn hebben en houwen op de website van de VPRO. Er zijn mogelijkheden om naar extra informatie te gaan over de programma’s en themakanalen als /Geschiedenis, Boeken en 3voor12.nl. Deze worden wel in de gids elke week besproken maar de gehele database die er achter zit kan op het web gezien worden. Bij de gidswebsite is er extra informatie en actuele informatie. Het vervelende van een omroepblad: het wordt weken van te voren gemaakt en gedrukt waardoor wijzigingen alleen toegepast kunnen worden op de website versie. Te weinig mensen zijn bekend met de handige site die je kan indelen en opmaken. Er is bovendien voor elke site binnen de VPRO een forum waarop gediscussieerd kan worden. 

Criteria die ik gebruikt heb bij de selectie:

• is de website actueel
• is er een aangename vormgeving
• biedt de website meer dan het tijdschrift
• is de website interactief

 Lex

Het probleem van opgeheven anonimiteit.. het is maar hoe je het bekijkt

Miljarden mensen wanen zich op het web met de bedoeling oude contacten op te pikken, voor te zetten of nieuwe contacten te vinden. Hyves, MSN Messenger, blogs, datingsites, MySpace en noem maar op worden gebruikt om een stukje van jezelf prijs te geven om daar iets voor terug te krijgen. Anders zou je het niet doen, de mens doet nu eenmaal iets om er iets (materieel of niet) voor terug te krijgen. Vaak zitten er geen kwade bedoelingen achter en is het naïef. Ik kan me dan daar weinig bij voorstellen. Het wordt steeds duidelijker dat er gevaarlijke mensen op de loer liggen bij communitybased webplekken als Hyves en MySpace. De gemiddelde tienermeid wordt meermaals benaderd door een man die iets anders wil dan alleen een gesprekje voeren. Die meiden trappen er vaak genoeg in waardoor er op Oprah, bij Larry King en ontelbaar televisieshows en tijdschriften aandacht is voor de ‘online sexual predators’. Dit gebeurt niet alleen in de VS. En het is ook niet alleen mannen die op zoek zijn naar minderjarige meiden of jongens. Ook bedrijven gebruiken de informatie die jij op je personal webspace zet. Een journalist van MSNBC heeft er een interessant artikel over geschreven en is op de ondertsaande link te vinden. Ik ben het eens met een groot deel van de mensen die denken : “ik heb toch niet te verbergen”. Want als je niets te verbergen heb, wat is dan het probleem? Velen zullen beargumenteren dat het dan zou kunnen doorslaan in écht alles prijsgeven, zodat de verkeerde mensen op je stoep staan of je benaderd wordt door bedrijven die zoveel van je weten dat je met open ogen in hun recalemstunt loopt. In de toekomst worden reclame boodschappen per individu op maat gemaakt. De reclame die ik zie, zie jij niet en vice versa. Maarja, of we ook echt in gaan op die reclameboodschappen is een tweede. Wanneer je als een schaap alles maar aanschaft waarvan je denkt dat je daar je leven mee verrijkt dan verdien je het ook. Maar wie zich untouchable waant, is dat misschien ook wel. En naarmate er mensen geboren worden die niet anders weten dan dat alles publiekelijk op je site wordt geplekt en iedereen alles van elkaar weet, kijkt echt niemand er meer van op. Dan zal er wel een revolutie komen dat er een terugloop komt van de verloren privacy. Op een gegeven moment is er zoveel bekend dat je niet anders terugkan dan terug naar de volledige privcay. Let maar op, zo gaan die dingen. Dingen komen en gaan, zo ook de obsessie om privacy (waarvan een merendeel zoiets heeft van: lekker belangrijk) en voordat je het weet leven we alsof we de digitale revolutie nooit hebben meegemaakt. 

Lex

Bronnen:

Sullivan, B. (17 oktober 2006). Privacy under attack, but does anybody care? Geraadpleegd op: 24 april 2007, van: http://www.msnbc.msn.com/id/15221095/

Ik lees het liever van een  ander dan dat ik zelf net moet doen alsof ik er wat van af weet 

.Ja ja, de jeugd heeft het allemaal zoooo voor elkaar. Wij (als vierentwintig jarige tel ik heus nog wel mee) zijn helemaal in touch met de technologie die binnen handbereik is en the sky is the limit. De mogelijkheden zijn eindeloos want wij zijn immers de toekomst. De samenleving werkt in generaties. En de generatie ‘nu’ moet het straks maken. Net als de generatie van ‘toen’ en nu maakt. Goed genoeg inleidend gebrabbel. Mijn punt is: wat een onzin! Het heeft een paar weken geleden in de media gestaan: de jeugd wíl geen nieuws meer. We zijn het helemaal zat want het is klink klare information overload. Al dat leed van oorlogen en hongersnoden en terroristische aanslagen en kelderende beurskoersen.. zucht.. Dat de jeugd eigenlijk met oogkleppen probeert rond te lopen is handig als je aan een tweedejaars studente van vierentwintig die zes jaar geleden de oude stijl havo heeft afgerond (Ehr.. wat is dat?) vraagt of ze een blog wil schrijven over User Generated Content (UGC). Want ik zit er midden in, drie dubbele oogklep links en rechts van me.

Inmiddels hoef ik niet meer uit te leggen wat UGC is, elke lummel met een beetje Engelse woordenschat kan letterlijk snappen wat het is. De grondleggende vraag bleek te zijn of een redacteur nodig is om nieuws op te sporen, opinie te maken, en informatie en kennis te verspreiden. Mijn conclusie is nee: die is niet nodig (hoewel een paar jaartjes extra Nederlands in woord en geschrift  zou geen kwaad doen). Want bij UGC gaat het om de content die door de gebruiker gemaakt is. En gebruikers, dat is íedereen. Van boeieuh-generatie tot technisch trendy opa, iedereen. Het is alleen aan die gebruikers te beoordelen of het ook nieuws is dat wordt aangeboden (de boeiuh-generatie maakt het niet uit als er weer drieduizend doden zijn in Rwanda, maar dat Britney haar hoofd kaal scheert wel). En of het wel de opinie is van de schrijver. Maar ach, wat maakt het nou uit van wie die opinie is. Hij staat er. Op het web. Vereeuwigd, en toevallig ook van die éne krant die ik dan nog wel eens lees in de trein waaraan ik nu ook nog eens een mooie referentie naar mag maken. Het NOS Journaal probeert nu elke dag de jongeren op de hoogte te brengen. Wie weet komt het nog goed met ons. Lex.

Bronnen: 

Abrahams, F. (17 november 2006). Nieuws. Geraadpleegd op: 23 april 2007, van: http://www.nrc.nl/columns/frits_abrahams/article546606.ece/Nieuws Wijnberg, R. (15 maart 2007). Boeiuh is ons toverwoord, chilluh onze hobby. Geraadpleegd op: 23 april 2007, van: http://www.nrc.nl/next/article659102.ece/Boeiuh_is_ons_toverwoord,_chilluh_onze_hobby

.. is mij en Milan mondeling gegeven, staat in het Excel-bestandje van Madeleine Groenland én kan ook niet verkeerd zijn want we zijn gezegend met een ruime voldoende nadat het beoordeeld is. Het betreft het adviesrapport voor de website van Specsavers. No way back zou ik zeggen. Nieuwsgierig naar het cijfer? Kijk in uw archieven. Nu volgen mijn meeneemtentamen opdrachten.